કિલ દિલ

ગુંડે રિટર્ન્સ

***

યશરાજ ફિલ્મ્સની જ અગાઉ આવેલી ગુંડે ફિલ્મની વધીઘટી સ્ક્રિપ્ટમાંથી બનાવી હોય એવી કિલ દિલમાં કશો ભલીવાર નથી.

***

યશરાજ પ્રોડક્શન્સ જો ફિલ્મો બનાવવા ઉપરાંત રિસાઇકલિંગનો પણ બિઝનેસ શરૂ કરે તો સરસ ચાલી શકે તેવું છે. આ જ વર્ષે આવેલી અને ખુદ યશરાજ પ્રોડક્શન્સે જ બનાવેલી ફિલ્મ ‘ગુંડે’નો વધ્યોઘટ્યો મસાલો ફરીથી વઘારીને પિરસી દીધો હોય એવી વાસ આ ‘કિલ દિલ’માંથી આવે છે. એક તો ફિલ્મમાં નવીનતાના નામે કશું નથી, ઉપરથી હવાઈ ગયેલા પાપડ જેવી સ્ક્રિપ્ટ બગાસાં પ્લસ કંટાળાનો તીવ્ર હુમલો લાવે છે.

દિલ, દોસ્તી ઔર ઢીશ્ક્યાઉં

વર્ષો પહેલાંની વાત છે. દિલ્હીના શાર્પશૂટર ભૈયાજી (ગોવિંદા)ને કચરાપેટીમાં બે નવજાત બાળકો મળી આવ્યાં હતાં. ભૈયાજીએ દયા ખાઈને બંનેને સગ્ગા દીકરાની જેમ ઊછેર્યાં. એ બંને મોટા થઈને બન્યાં દેવ (રણવીર સિંહ) અને ટુટુ (અલી ઝફર). ફિલ્મમાં કહે છે એમ, ધૃતરાષ્ટ્રના દીકરા કૌરવ જ બને. એ રીતે ‘એ ફોર એપલ’ શીખવાની ઉંમરે બંને ‘ડી ફોર ઢીશ્ક્યાઉં’ શીખવા માંડ્યા અને મૂછનો દોરો ફૂટ્યો ત્યાં તો બેઉ જણા ભૈયાજી માટે કામ કરતા ખૂનખાર કિલર્સ બની ગયા. હવે બંને જાણે મચ્છર મારતા હોય તેમ લોકોને ગોળીએ દેતા ફરે છે.

ત્યાં જ દેવબાબુને એક ચુલબુલી દિશા (પરિણીતી ચોપડા) સાથે પહલા પહલા પ્યાર થઈ જાય છે. દિશાના પ્રેમમાં પડતાં જ દેવબાબુ કહે છે કે બહુ થયો આ લોહિયાળ જંગ. ભલે વીમાની પોલિસી વેચીશ, પણ હવે તો હુંય તે અચ્છો આદમી બનીને બતાવીશ. આ બંદૂક સાથે હવે મારે કોઈ લેવાદેવા નથી. ત્યાં જ ભૈયાજી પોતાનું ત્રીજું નેત્ર ખોલે છે અને બરાડી ઊઠે છે કે મેરા બિલ્લા ઔર મુઝ સે મ્યાંઉ? હવે તો તમારી દિશા ને દશા બેય નો બગાડું તો મારું નામ ભૈયાજી નહીં. બસ, એટલે આપણે પડદાની સામે બેઠાંબેઠાં એ વિચારવાનું કે આ અચ્છાઈ અને બુરાઈની કબડ્ડી મેચમાં કોણ જીતે છે!

કિલ દિલ, દિમાગ, ટાઇમ અને લોજિક

હોલિવૂડના ડિરેક્ટર ક્વેન્ટીન ટેરેન્ટીનોની કલ્ટ ગણાતી ક્રાઇમ ફિલ્મો ‘કિલ બિલ’ જેવું નામ રાખવા પાછળનું લોજિક તો જાણે સમજ્યા કે જરા હટ કે અસર ઊભી કરી શકાય. પરંતુ એક પણ તબક્કે જરાય ઇમ્પ્રેસ ન કરી શકે તેવી પત્તાંના મહેલ જેવી તકલાદી સ્ક્રિપ્ટ ધરાવતી આ ફિલ્મ બનાવવા પાછળનું એક પણ લોજિક સમજાય એવું નથી. પહેલી વાત, આ જ રણવીર સિંહને લઇને આ જ વર્ષે આ જ આદિત્ય ચોપડા આ જ ટાઇપની ફિલ્મ ‘ગુંડે’ બનાવી ચૂક્યા છે. જેમાં બે અનાથ બાળકો મોટાં થઇને ગુંડા બની જાય છે. ફરક માત્ર એટલો કે તેમાં બંનેને એક જ છોકરી (પ્રિયંકા ચોપડા) સાથે પ્રેમ થયો અને અહીં એક ગુંડા (રણવીર)ને પ્રેમ થયો એમાં મોટા ગુંડા (ગોવિંદા)ના પેટમાં તેલ રેડાયું. એટલું જ થયું. બાકીની આખી ‘કિલ દિલ’ ફિલ્મમાં ગોવિંદા કુર્તાના ખિસ્સામાંથી ફોટા કાઢે છે, બંને હોરોલોગ બંદૂકડીમાંથી પોપકોર્નની જેમ ગોળીઓ ફોડે છે અને રણવીર સસ્તાં વનલાઇનર્સની ફેંકાફેંક કરીને પરિણીતીની આગળપાછળ ફર્યા કરે છે. ધેટ્સ ઑલ.

ફિલ્મો કે વાર્તામાં જ્યારે ઘિસીપિટી વાતો આવે તેના માટે અંગ્રેજીમાં ‘ક્લિશે’ એવો શબ્દપ્રયોગ છે. આવા ક્લિશેથી આ ફિલ્મ ફાટફાટ થાય છે. જેમ કે, કચરાપેટીમાં પડેલાં બાળકોને કોઈ ગુંડો ઊછેરે, હીરો ડિસ્કોથેકમાં જાય તો એને ત્યાં હિરોઇન મળી જાય, સચ્ચાઈની મિસાઇલ જેવી હિરોઇન સાથે રહીને ગુંડા હીરોમાં પણ પવિત્રતાની સરવાણીઓ ફૂટી નીકળે, ખુશ થાય કે દુઃખી થાય બધાં દયા અને જેઠાની જેમ ગીતો ગાવા મંડી પડે, હીરોને ગમે ત્યાં ગોળી વાગે તોય એ બે જ મિનિટમાં પાછો ઘોડાની જેમ હણહણવા માંડે, દિલ્હી ભલે સલામત શહેર ન મનાતું હોય, પણ પોલીસનું તો જાણે અસ્તિત્વ જ ન લાગે… ઉફ્ફ. આ ફિલ્મમાં બધું જોઇને તમને એવો પણ વિચાર આવી જાય કે અત્યારે ખરેખર ૨૦૧૪ ચાલે છે કે ૧૯૮૦ના દાયકાનું કોઈ વર્ષ?

કિલ દિલને ગોવિંદાની કમબેક ફિલ્મ ગણાવવામાં આવતી હતી, એ પણ નેગેટિવ શેડમાં. નો ડાઉટ, ગોવિંદાને આવા અલગ અંદાજમાં જોવો ગમે છે, પણ ફિલ્મમાં બિચારાની પાસે કરાવવા માટે કશું જ નથી. ઇવન આખી ફિલ્મમાં એ એકપણ વખત પોતાના ‘અડ્ડા’ની બહાર સુધ્ધાં નીકળતો નથી. પોતાની પહેલી ફિલ્મ ‘બેન્ડ બાજા બારાત’થી લઇને બધી જ ફિલ્મમાં રણવીર સિંહે એકસરખાં જ પાત્રો કર્યાં છે. એ પડદા પર હોય કે ઑફ સ્ક્રીન, બધે જ એ સરખા ગાંડાવેડા કરે છે, બેશરમ સંવાદો બોલે છે અને છોકરીઓ સાથે ફ્લર્ટ કરે છે. કોઈ માને કે ન માને, પણ એ આવા ‘દિલ્લી કા લૌંડા’ ટાઇપનાં પાત્રોમાં ટાઇપકાસ્ટ થઈ ગયો છે.

સોનાક્ષીની જેમ શરીર વધારવામાં જરાય પાછીપાની ન કરતી પરિણીતી ચોપડાએ પણ આ ફિલ્મ કરવા ખાતર જ કરી હોય એવું લાગે છે. ફિલ્મમાં એ કંઇક ગુનેગારોને સુધારવાની સમાજસેવા કરે છે અને પોર્શે જેવી મોંઘી ગાડીઓમાં ફરફર કરે છે. એ એટલી બધી ધનાઢ્ય છે કે દિલ્હીમાં રહેતી પરિણીતીને સરપ્રાઇઝ બર્થડે પાર્ટી આપવા માટે બધા પાંચ જ મિનિટમાં લવાસા સિટી પહોંચી જાય છે!

પાકિસ્તાની એક્ટર-સિંગર અલી ઝફર જોવા-સાંભળવામાં સારો લાગે છે, પણ કોઈ મ્યુઝિક બેન્ડમાંથી ભાગીને હાથમાં ગિટારને બદલે બંદૂકડી પકડી લીધી હોય એવી સતત ફીલ આવ્યા કરે છે. આ સિવાય આ ફિલ્મમાં ઉલ્લેખ કરવા જેવું પણ કોઈનું પાત્ર નથી. હા, અડધી-પોણી ફિલ્મ પતે એટલે બાબુજી આલોક નાથની ગેસ્ટ એન્ટ્રી થાય છે. ‘જીવન સંબંધ’ નામની વીમા કંપની ચલાવતા બાબુજી અમસ્તા જ પોતાની ઑફિસની દીવાલ પર નિરુપા રૉયનો ફોટો ટાંગી રાખે છે, તમે માનશો?

આ દિલને કિલ કરી નાખો

આ ફિલ્મમાં સારી બાબત તરીકે માત્ર તેનાં ગુલઝારે લખેલાં અને શંકર-એહસાન-લોયે કમ્પોઝ કરેલાં બે-એક ગીતો અને વચ્ચે ઘૂંટાયેલા સ્વરમાં ગૂંજતો ગુલઝાર સાહેબનો અવાજ, બસ એટલું જ છે. રસપ્રદ વાત એ છે કે આ પિક્ચરના ટાઇટલ સોંગમાં વાગતી વ્હિસલ સતત ‘શોલે’ ફિલ્મની આર.ડી બર્મને કમ્પોઝ કરેલી ટ્યૂનની જ યાદ અપાવે છે. પરંતુ કિલ દિલનાં ગીતો તો આપણે મોબાઈલમાં પણ સાંભળી શકીએ, એના માટે કંઈ પૈસા, સમય અને મગજ બગાડવા થિયેટર સુધી લાંબા ન થવાય. મોટા બેનરની હોવા છતાં આવી જૂનો ગંધાયેલો માલ પધરાવતી ફિલ્મો શ્રીલંકાની બેટિંગની જેમ ફ્લોપ જવી જ જોઇએ, તો જ ફિલ્મોના નામે પિરસાતો આવો કચરો સાફ થશે. આવી ફિલ્મ ન જોવી એ પણ ‘સ્વચ્છ ભારત અભિયાન’ને ટેકો આપવા જેવું જ દેશસેવાનું કામ છે!

રેટિંગઃ * (એક સ્ટાર)

(Published in Gujarati Mid Day)

Copyright © Jayesh Adhyaru. Please do not copy, reproduce this article without my permission. However, you are free to share this URL or the article with due credits.